Ένοχοι κρίθηκαν τα δύο νοσοκομεία, οι γιατροί αλλά και το νοσηλευτικό προσωπικό. Οι ειδικοί εμπειρογνόμωνες έπρεπε να αποδείξουν ότι το νεογνό δεν είχε ήδη μη αναστρέψιμη βλάβη απο την αποκόλληση του πλακούντα, η οποία αποκόλληση δεν θα μπορούσε να είχε διαγνωστεί, υποστηρίζοντας ότι οι κλινικές ενδείξεις δεν ήταν ισχυρές. Επιπλέον, έπρεπε να αποδείξουν ότι αν είχε γίνει σωστή και έγκαιρη διάγνωση στο Νοσοκομείο Λάρνακας και αν στο Νοσοκομείο της Λευκωσίας γινόταν καισαρική το μωρό δεν θα αντιμετώπιζε κανένα πρόβλημα.

Το ιστορικό έχει ως εξής:

Τον Ιούλιο του 1999 μια έγκυος παρουσίασε αιμορραγία και πήγε στο Γενικό Νοσοκομείο Λάρνακας. Οι γιατροί δεν πραγματοποίησαν σωστή διάγνωση, ούτε καν έκαναν υπερηχογράφημα και δεν αντιλήφθηκαν ότι η γυναίκα υπέστη αποκόλληση πλακούντα.

Παρέμεινε στο νοσοκομείο μερικές μέρες και όταν η κατάσταση επιδεινώθηκε και δεν μπορούσαν να την αντιμετωπίσουν την έστειλαν στο Μακάρειο Νοσοκομείο Λευκωσίας. Εκεί η γυναίκα παρά το ότι ήταν έτοιμη να γεννήσει αφέθηκε μόνη της σε ένα δωμάτιο στο οποίο δεν επέτρεψαν την παρουσία τους συζύγου της. Η γυναίκα γέννησε μόνη και αβοήθητη και αν και φώναζε τις νοσοκόμες, αυτές εμφανίστηκαν όταν πια το μωρό βρισκόταν μελανιασμένο, χωρίς να αναπνέει, στα πόδια της μητέρας του.

Κάποια στιγμή εμφανίστηκε ένας εκπαιδευόμενος γιατρός ο οποίος προσπάθησε να επαναφέρει το μωρό στην ζωή αλλά η καθυστέρηση ανάνηψης του προκάλεσε εγκεφαλική παράλυση.
Κανεις δεν ασχολήθηκε με την μητέρα για να της αφαιρέσει τον πλακούντα, τον οποίο αφαίρεσε μια καθαρίστρια που βρέθηκε εκεί!!